Dag 11
Door: Madelon
Blijf op de hoogte en volg Madelon
23 Juli 2013 | Nederland, Schin op Geul
Vanmorgen om 9 uur opgestaan, ontbeten met zijn allen.
Mam ging na het eten naar Brunssum, voor een poppenhuiswinkeltje.
Wij drieeën gingen naar Kamp Vught in Brabant.
In de auto, reden we over een erg rustige snelweg naar Vught.
Na anderhalf uur rijden kwamen we in Vught aan.
Het is precies op de helft om naar Zaandam terug te rijden. 100 km verderop lag Amsterdam al :-p.
Daar aangekomen, dacht ik al voormalige gebouwen te zien, geniecentrum, justituele inrichtingen vught.
Bij de justituele inrichten, daar recht voor je zag je nationaal monument Kamp Vught.
Opzich niks vanaf de buiten kant te zien.
Binnen aangekomen kwamen we een lieve baliemedewerkster tegen.
Die ons vroeg of we bekend waren met Vught, en of we wisten wat een concentratie kamp was etc.
Toen vertelde pap, dit meisje haar overgrootopa zat vast in Vught.
Dus ik verder uitleggen dat ik een boek schrijven enzovoort.
Toen vertelde ze dat het genie museum officieel de kapo plaats was (kommando's zaten daar) en bij de justituele inrichtingen officieel barakken en de keukens enzo waren.
Verder hoorden we, dat er een klein stukje over is gebleven van de barakken, en crematoria's en de wachttorens.
Er was ook een tentoonstelling over de bankier van het verzet, en een bezinningsruimte, en een kwartiertje lopen door het bos een fusilladeplaats.
Wij naar binnen, het eerste wat je zag was, een kalender op de dag vandaag, met een verhaal over wat er die dag is gebeurd in 1944. Kriebels krijg je ervan.
Binnen was een kleine expositie, daar zag je borden van mensen elke gevangene had een eigen bord met daarin een mop geplakt om zo nog een beetje lol te hebben.
Gevangenispakken, klompen. Ik snap nu waarom mijn overgrootopa zoveel pijn had in zijn voeten.
Een oud matras uitgeholt waarin ze hun voor werpen bewaarden en smokkelden, als ze je betrapte was je de sjaak.
Toen liepen we langs zuilen met kleine oorlog herinneringen en bekende personen uit die tijd.
Daar lazen we ook dat alle oud verzet strijders als ze je te pakken kregen maakte nie uit hoe oud of achtergrond, je neeerknalde.
Wat heeft mijn opa dan een mazzel gehad.
Buiten stond een grote marquette met kamp over zicht. Het enige wat nog over gebleven waren wat ik hiervoor had omschreven.
Toen zag je nog 7 over gebleven wacht torens.
En nog een stukje muur van oude barak.
We liepen over het grindpad waar opa en nog 1000 andere hebben lopen en of appel moesten staan.
Bij de barak aangekomen kwam je eerst in de latrine ruimtes, het werd totaal niet geventileerd, toen in de wasruimte, ipv gietijzeren bakken was het nu van steen. Om je zo een impressie te geven.
Als je door liep kwam je in de eetzaal, daar zag je allemaal picknick tafels op een rij.
Met helemaal achterin de enige kachel in die hele barak, ik kan me voorstellen dat het dringen geblazen was om een beetje warmte te krijgen.
Toen kwamen we in de grote slaap kamers, man dat was erg.
Ik heb toen hun matrassen gevoelt, was gevuld met stro en zo ook de kussens.
Je lag met 3 man gestapelt.
Één hobbel in het matras en het kon je al je kopkosten.
Snel naar buiten gegaan, over het grindpad opnieuw. Naar een monument, daarop stonden 121275 gedeporteerde kinderen, daarvan waren 1800 overlevenden. Op dat monument zag je dus de jongste die afgevoerd werd, die was pas 6 dagen. Vreselijk de rillingen liepen over onze rug.
We zijn na wat fotos snel doorgelopen. Richting crematoria.
1ste kamer waar we inliepen was de artsenkamer. Dat stond vol banken, privacy was hier ver te zoeken.
2e kamer verblijfsruimte weer vol banken
3e kamer administratie ruimte daar was wel zo goed als kwaad de privacy
4e kamer het labaratoruim daar waren alleen nog de wasbakken van over.
5e kamer de sectieruimte deed me denken aan de tafel van de dierenarts.
6e ruimte de wc's erg klein
7e kamer kist galg daar speelde het bunkerdrama zich af..
8ste kamer lijkenopslag, was niet groter dan een voorraadkast.
9e kamer van stoker, kleine ruimte met als overgebleven spullen een kleine ladder.
10e kamer was de kolen opslag
11e kamer was de crematoria ovens, waarbij ook de kar was waarin ze de lijken vervoerde.
Ik was er naar van.
Toen weer terug gelopen over het grindpad naar de ingang.
Daar zagen we stenen platen met namen staan waarop teer is gesmeert.
Deze zijn beklad door een persoon (is nooit achterhaald wie)
Daarbij hing er door iemand een geschreven gedicht aan de poort.
Dit stond erop:
Kon je teer smeren
Over steen, namen, verleden?
Dwaze stumper, zulke namen
Zijn nooit uit te wissen!
Ze staan gegrift in talloze
Mensenzielen, onaantastbaar
Voor jouw verziekte haat.
Ze staan met vuur geschreven
Aan de hemel, welks licht
Jou ondraaglijk is
Je hebt niets bereikt,
Teerling
Je hebt voor alles alleen
Je eigen naam besmeurd
Niet die van hen:
Zij glimlachen om jouw woede.
Badend in licht,
Wiegend op Gods adem
En zingen zacht en stil
Voor wie het wil horen:
Vrede
Dit gaf ons allemaal een gevoel van rillingen.
Toen stuiten we bij een muur waar je een boodschap kon nalaten.
Dus ik heb daarop namens Danny en mij en pap dit neergezet
23-7-2013
Dit mag nooit meer voorkomen
Zoveel doden voor wat??? Helemaal niks!
Laat dit nooit meer voorkomen in de komende generatie!
Geschreven door de achterkleindochter van Adrianus Johannes (Jan) van Breemen, een ex gevangene.
madelon, mijn vader Dirk en vriend Danny.
Dit schoot zo in mijn hoofd daarom opgeschreven.
De bezinningsruimte hing vol met namen van de overledenen vooral veel verzet strijders.
Een grote ronde bank met het licht alleen maar op de persoon die er zat.
De expositie was niet zoveel.
Dat we terug kwamen heb ik naar info gevraagd over de barones waar opa in dienst was.
Volgende week moet ik iemand mailen hierover.
Toen zijn we de bossen ingelopen kwartiertje gelopen naar de fusilladeplaats.
Daar was een monument ook op de foto gezet. Toen weer een kwartier terug gelopen naar de auto.
Ondertussen mam gebelt die zei dat de poppenhuis winkel was gesloten en dat zij ergens anders was gaan shoppen.
Bij de benzine pomp gestopt ijsje gekocht drinken en wat eten voor onderweg.
5uur kwamen we terug, hebben we gegeten, ineens kwamen de koeien eraan.
Naar ons veld toe, daar boven hoorde we een gil dat er een koe over een hek kwam. Wij van ok.
Dus niks aan de hand ik fotografeer een koe die voor me stond.
Hoor ik een gil. Pas op rennende koe!
Dus ik sta daar komt er een koe recht op me afgerend, pap en danny liepen te geinen dat ik achter de koe zou hangen.
Ik kwam terug gelopen lijkbleek, trillen op mijn benen. Kortom de slappe lach was heel erg, toen riep mam daar komt de hulp aan die heeft de koe weer terug gedreven naar het land.
Dat was onze heftige maar leuke dag!
Mam ging na het eten naar Brunssum, voor een poppenhuiswinkeltje.
Wij drieeën gingen naar Kamp Vught in Brabant.
In de auto, reden we over een erg rustige snelweg naar Vught.
Na anderhalf uur rijden kwamen we in Vught aan.
Het is precies op de helft om naar Zaandam terug te rijden. 100 km verderop lag Amsterdam al :-p.
Daar aangekomen, dacht ik al voormalige gebouwen te zien, geniecentrum, justituele inrichtingen vught.
Bij de justituele inrichten, daar recht voor je zag je nationaal monument Kamp Vught.
Opzich niks vanaf de buiten kant te zien.
Binnen aangekomen kwamen we een lieve baliemedewerkster tegen.
Die ons vroeg of we bekend waren met Vught, en of we wisten wat een concentratie kamp was etc.
Toen vertelde pap, dit meisje haar overgrootopa zat vast in Vught.
Dus ik verder uitleggen dat ik een boek schrijven enzovoort.
Toen vertelde ze dat het genie museum officieel de kapo plaats was (kommando's zaten daar) en bij de justituele inrichtingen officieel barakken en de keukens enzo waren.
Verder hoorden we, dat er een klein stukje over is gebleven van de barakken, en crematoria's en de wachttorens.
Er was ook een tentoonstelling over de bankier van het verzet, en een bezinningsruimte, en een kwartiertje lopen door het bos een fusilladeplaats.
Wij naar binnen, het eerste wat je zag was, een kalender op de dag vandaag, met een verhaal over wat er die dag is gebeurd in 1944. Kriebels krijg je ervan.
Binnen was een kleine expositie, daar zag je borden van mensen elke gevangene had een eigen bord met daarin een mop geplakt om zo nog een beetje lol te hebben.
Gevangenispakken, klompen. Ik snap nu waarom mijn overgrootopa zoveel pijn had in zijn voeten.
Een oud matras uitgeholt waarin ze hun voor werpen bewaarden en smokkelden, als ze je betrapte was je de sjaak.
Toen liepen we langs zuilen met kleine oorlog herinneringen en bekende personen uit die tijd.
Daar lazen we ook dat alle oud verzet strijders als ze je te pakken kregen maakte nie uit hoe oud of achtergrond, je neeerknalde.
Wat heeft mijn opa dan een mazzel gehad.
Buiten stond een grote marquette met kamp over zicht. Het enige wat nog over gebleven waren wat ik hiervoor had omschreven.
Toen zag je nog 7 over gebleven wacht torens.
En nog een stukje muur van oude barak.
We liepen over het grindpad waar opa en nog 1000 andere hebben lopen en of appel moesten staan.
Bij de barak aangekomen kwam je eerst in de latrine ruimtes, het werd totaal niet geventileerd, toen in de wasruimte, ipv gietijzeren bakken was het nu van steen. Om je zo een impressie te geven.
Als je door liep kwam je in de eetzaal, daar zag je allemaal picknick tafels op een rij.
Met helemaal achterin de enige kachel in die hele barak, ik kan me voorstellen dat het dringen geblazen was om een beetje warmte te krijgen.
Toen kwamen we in de grote slaap kamers, man dat was erg.
Ik heb toen hun matrassen gevoelt, was gevuld met stro en zo ook de kussens.
Je lag met 3 man gestapelt.
Één hobbel in het matras en het kon je al je kopkosten.
Snel naar buiten gegaan, over het grindpad opnieuw. Naar een monument, daarop stonden 121275 gedeporteerde kinderen, daarvan waren 1800 overlevenden. Op dat monument zag je dus de jongste die afgevoerd werd, die was pas 6 dagen. Vreselijk de rillingen liepen over onze rug.
We zijn na wat fotos snel doorgelopen. Richting crematoria.
1ste kamer waar we inliepen was de artsenkamer. Dat stond vol banken, privacy was hier ver te zoeken.
2e kamer verblijfsruimte weer vol banken
3e kamer administratie ruimte daar was wel zo goed als kwaad de privacy
4e kamer het labaratoruim daar waren alleen nog de wasbakken van over.
5e kamer de sectieruimte deed me denken aan de tafel van de dierenarts.
6e ruimte de wc's erg klein
7e kamer kist galg daar speelde het bunkerdrama zich af..
8ste kamer lijkenopslag, was niet groter dan een voorraadkast.
9e kamer van stoker, kleine ruimte met als overgebleven spullen een kleine ladder.
10e kamer was de kolen opslag
11e kamer was de crematoria ovens, waarbij ook de kar was waarin ze de lijken vervoerde.
Ik was er naar van.
Toen weer terug gelopen over het grindpad naar de ingang.
Daar zagen we stenen platen met namen staan waarop teer is gesmeert.
Deze zijn beklad door een persoon (is nooit achterhaald wie)
Daarbij hing er door iemand een geschreven gedicht aan de poort.
Dit stond erop:
Kon je teer smeren
Over steen, namen, verleden?
Dwaze stumper, zulke namen
Zijn nooit uit te wissen!
Ze staan gegrift in talloze
Mensenzielen, onaantastbaar
Voor jouw verziekte haat.
Ze staan met vuur geschreven
Aan de hemel, welks licht
Jou ondraaglijk is
Je hebt niets bereikt,
Teerling
Je hebt voor alles alleen
Je eigen naam besmeurd
Niet die van hen:
Zij glimlachen om jouw woede.
Badend in licht,
Wiegend op Gods adem
En zingen zacht en stil
Voor wie het wil horen:
Vrede
Dit gaf ons allemaal een gevoel van rillingen.
Toen stuiten we bij een muur waar je een boodschap kon nalaten.
Dus ik heb daarop namens Danny en mij en pap dit neergezet
23-7-2013
Dit mag nooit meer voorkomen
Zoveel doden voor wat??? Helemaal niks!
Laat dit nooit meer voorkomen in de komende generatie!
Geschreven door de achterkleindochter van Adrianus Johannes (Jan) van Breemen, een ex gevangene.
madelon, mijn vader Dirk en vriend Danny.
Dit schoot zo in mijn hoofd daarom opgeschreven.
De bezinningsruimte hing vol met namen van de overledenen vooral veel verzet strijders.
Een grote ronde bank met het licht alleen maar op de persoon die er zat.
De expositie was niet zoveel.
Dat we terug kwamen heb ik naar info gevraagd over de barones waar opa in dienst was.
Volgende week moet ik iemand mailen hierover.
Toen zijn we de bossen ingelopen kwartiertje gelopen naar de fusilladeplaats.
Daar was een monument ook op de foto gezet. Toen weer een kwartier terug gelopen naar de auto.
Ondertussen mam gebelt die zei dat de poppenhuis winkel was gesloten en dat zij ergens anders was gaan shoppen.
Bij de benzine pomp gestopt ijsje gekocht drinken en wat eten voor onderweg.
5uur kwamen we terug, hebben we gegeten, ineens kwamen de koeien eraan.
Naar ons veld toe, daar boven hoorde we een gil dat er een koe over een hek kwam. Wij van ok.
Dus niks aan de hand ik fotografeer een koe die voor me stond.
Hoor ik een gil. Pas op rennende koe!
Dus ik sta daar komt er een koe recht op me afgerend, pap en danny liepen te geinen dat ik achter de koe zou hangen.
Ik kwam terug gelopen lijkbleek, trillen op mijn benen. Kortom de slappe lach was heel erg, toen riep mam daar komt de hulp aan die heeft de koe weer terug gedreven naar het land.
Dat was onze heftige maar leuke dag!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
